Wat is compassie en waarom zou je het trainen?
Deze pagina is nog in de maak!
Velen van ons gaan gebukt onder gevoelens van lage eigendunk, eenzaamheid, zelfkritiek, schuld en schaamte. We zitten onszelf soms flink op de kop of zijn streng naar onszelf. Dit kan leiden tot een leven met weinig warmte en geborgenheid. Het kan zijn dat we ons weinig verbondenheid voelen met de mensen en de wereld om ons heen, wat verdriet en gevoelens van eenzaamheid kan opleveren. Compassie wordt wel gezien als het ‘antigif’ dat kan helpen tot herstel van onze relaties, allereerst de relatie met onszelf. Compassie kan oprechte vriendelijke zorg bieden aan moeilijke emoties zoals verdriet, eenzaamheid, schuld, schaamte, boosheid en angst. Ze kunnen zo helemaal erkend worden en transformeren, zonder dat ze onderdrukt hoeven te worden.
Compassie is mededogen: meevoelen met het lijden en de pijn van een ander of jezelf, gecombineerd met de wil om dit lijden te verlichten. Wanneer compassie naar onszelf is gericht, spreken we van zelfcompassie. Zelfcompassie kunnen we ervaren als we met een milde, vriendelijke houding ons toekeren naar ons eigen lijden en daar met volle aandacht bij blijven. Zonder het te willen veranderen, er vanaf te willen of er mee in gevecht te gaan. Dan kan er ruimte komen voor de wens om het lijden te willen verzachten, en voor handelen dat daarop gericht is.
Iedereen beschikt over het vermogen tot compassie, maar niet altijd is dit vermogen volledig tot ontwikkeling gekomen of mogelijk tijdelijk niet goed aan te boren. Met oefening is het gelukkig mogelijk om dit vermogen (weer) tot bloei te laten komen.